Dit artikel verscheen op 27-12-2015 op Stellingdames.nl, klik hier om naar het originele artikel te gaan.
Een simpele foto waar ik elegant op poseer met een handdoek die fungeert als bos haar. ‘Towel Princess’ was geboren. Wat begon als grap op Twitter is nu uitgegroeid tot een statement. Een statement tegen de negatieve lading die vaak wordt meegegeven aan vrouwelijke kenmerken die sommige mannen (niet alleen homo’s) bezitten.
Als kind had ik altijd moeite met mijn vrouwelijke kant. Op de basisschool werd ik als jongetje vaak uitgescholden voor meisje. Ik had wel door waarom men dat zei: ik had alleen maar vriendinnen en vond Barbie veel leuker dan Actionman. Wat ik niet snapte was waarom mensen dat zagen als iets negatiefs. Door ‘meisje’ te gebruiken als scheldwoord gaf men een negatieve lading aan het begrip vrouwelijk. In het begin trok ik me er weinig van aan, maar toen ik naar groep zes ging veranderde ik drastisch. Ik ruilde mijn vriendinnen in voor vrienden, ging met Yu-Gi-Oh! kaarten spelen en deed mee met de ‘jongens vs. meisjes-houding’ die ontstond.
De constante interne strijd
Op de middelbare school zette ik dit voort door om te gaan met een groep ‘stoere’ jongens. Ik verbood mijzelf om met mijn benen over elkaar te zitten, ik stopte met dansen en stapte over op Taekwondo en daarnaast deed ik mee met de pesterijen, voornamelijk tegen meisjes en die ene einzelgänger in de klas. Alles om zo mannelijk over te komen. Ik schaamde me stiekem enorm voor mijn gedrag, maar ook voor het feit dat ik mezelf zo voor de gek hield. Acht jaar lang zat ik in de knoop, voornamelijk met mijn geaardheid en gedrag. Waar ik eerst mijn haar liet groeien omdat ik mijzelf schaamde voor mijn bolle hoofd, liet ik het vervolgens weer afknippen omdat ik bang was dat men mij zou zien als meisje. Ik durfde geen lenzen te nemen omdat mijn wimpers zo lang waren en dat was vrouwelijk. Ik schaamde mij niet alleen voor mijn overgewicht, maar ook voor de kleine tietjes die ik had als jongen. Mijn hele jeugd en puberteit schaamde ik mij eigenlijk voor alle vrouwelijke kenmerken die ik bezat, want het werd geassocieerd met iets negatief. Ik was minder mannelijk dan de rest, “zo’n homo”.
Het een is niet meer of minder dan het ander
Nu ben ik drieëntwintig en begin ik eindelijk mijn vrouwelijk kant te accepteren. Zo droeg ik laatst voor het eerst hakken. Een openbaring, maar vooral opluchting. Het voelde goed, ik voelde mij sexy en niemand zei er iets negatiefs over. Nu ben ik die kant van mij steeds meer aan het ontdekken, waar het vroeger vaak gepaard ging met depressiviteit en angst merk ik dat ik het nu vooral benader met nieuwsgierigheid. Dit heeft vooral te maken met de negatieve lading die ikzelf heb weggenomen aan het begrip vrouwelijk. Mannelijkheid en vrouwelijkheid hebben weinig te maken met de genitaliën die je bezit, maar meer met je persoonlijkheid. Het een is niet beter dan het ander, en de typische, conservatieve benadering van de termen is vaak schadelijk voor mensen die zich niet meteen identificeren met mannelijkheid (of vrouwelijkheid).
Gender Fluid
Een term die vaak terugkomt om personen zoals mijzelf te omschrijven is ‘Gender Fluid’. Iemand die ‘Gender Fluid’ is, identificeert zich met zowel het vrouwelijk als mannelijk geslacht. Dit heeft niks te maken met het soort genitaliën die je bezit. De ene dag voel je je meer vrouwelijk, en de andere dag weer meer mannelijk. Een belangrijk aspect in deze ontwikkeling is vooral de neutrale betekenis van de begrippen vrouwelijk en mannelijk. Zoals ik duidelijk vermeld in het begin van dit artikel heeft de term ‘vrouwelijk’ tijdens mijn jeugd een zeer negatieve lading gekregen door mensen die het gebruiken als scheldwoord. Dit fenomeen geeft iets belangrijks bloot, namelijk de positie van de vrouw in de samenleving.
Door homoseksuelen op een negatieve manier te associëren met vrouwelijkheid geeft dat indirect aan dat een ‘vrouwelijke’ man lager staat dan bijvoorbeeld een ‘mannelijke’ man. Daarmee impliceert men ook dat de vrouw niet gelijk is aan de man. Het feit dat ik af en toe een rok of hakken draag, maakt mij niet minder mannelijk, juist het tegenovergestelde. Laten we dus stoppen met vrouwelijke kenmerken te gebruiken als een graadmeter voor onze mannelijkheid.
De tweestrijd van mijn identiteit – Verhalen
January 13, 2017 at 10:51 am[…] Vrouwelijke kenmerken maken mij niet minder mannelijk […]