Mijn mening over de cover van de L’HOMO. pic.twitter.com/7EMMN4Lixs
— Tomas (@iblameTomas) June 28, 2016
Op 28 juni schreef ik mijn mening over de cover van de L’HOMO die een paar dagen geleden verscheen. Hieronder uitgeschreven:
Veel mensen vragen mij wat ik vind van de cover van de L’HOMO waarop Tim en Jan (allebei hetero) elkaar (half)naakt zoenen. Ik heb er met een aantal mensen over gehad, en hierbij mijn mening over het geheel. Ten eerste vind ik het oprecht super dat er hierover een statement wordt gemaakt. Twee mannen die openlijk laten zien dat ze schijt hebben aan andermans mening en lekker met elkaar staan te bekken kan ik alleen maar toejuichen. Het feit dat dit landelijke aandacht krijgt doet mij ook goed, het is alleen belangrijk dat het ook door wordt gezet in de juiste richting. De reden dat er een aantal mensen fel reageren heeft vooral te maken met het gevoelselement van deze kwestie. Tim zegt zelf in RTL Late Night: “Wij weten eigenlijk niet hoe het is.” En daar zit het pijnpunt. Zij weten niet hoe het is als je niet openlijk kan zoenen met je geliefde, dat elke vorm van affectie kan worden bestraft met een klap of verbaal geweld. En die pijn, dat verdriet, en ook woede voelen wij!
Als er dan twee hetero’s openlijk op een homo-blad staan te zoenen ter bevordering van de homo-emancipatie roept dat bij veel mensen diepe gevoelens op. Gevoelens die zich vaak uiten in frustraties, woede en soms zelfs verdriet. Ik beken eerlijk, toen ik gister de cover zag was ik woedend. Waarom zij wel, waarom ik niet? Veel van de kritiek die voorbij komt gaat niet over de inhoud. Veel mensen zijn het met mij eens als ik zeg dat de twee heren een goede bijdrage leveren aan de strijd tegen gelijkheid, maar de kritiek zit hem vooral op context niveau, oftewel op gevoelsniveau. Dat ik boos werd had niks te maken met Tim en Jan. Maar meer over het feit dat ik nooit zo openlijk kan zoenen met iemand zonder daar angst voor te voelen. Ik zoen bijna niet op straat, wat vooral te maken heeft met angst en ongemakkelijkheid. En die frustratie, die woede, die pijn die daarbij komt kijken, die komen dan naar boven als ik zo’n cover zie.
Het is daarom belangrijk dat Jan en Tim hun positie gebruiken als heteroman om een brug te slaan naar ons, ze hebben hun ‘macht’ gebruikt om de aandacht te focussen op het probleem: ‘zoenende mannen zorgen nog steeds voor ongemak’, het zou het verhaal compleet maken als ze ook hun positie en ‘macht’ gebruiken om ons aan het woord te laten. Hoe tof zou het zijn als Tim bij RTL Late Night had gezegd: “Wij weten eigenlijk niet hoe het is natuurlijk, maar daarom heb ik een goede vriend van mij mee genomen die daar alles over kan vertellen.’ En dat is ook het punt waar ik mee wil afsluiten.
Ik krijg vaak de vraag van heterovrienden wat zij kunnen doen ter bevordering van de homo-emancipatie. En ik zeg dan vaak: luister naar ons, vraag eens aan je lhbtq-vrienden hoe het is om je niet altijd veilig te voelen, om niet openlijk te kunnen zoenen of hand in hand te lopen. Hoe het is als je kinderen elkaar ziet uitschelden met homo. Hoe het is dat een groot deel van de samenleving je uitkotst, dat veel gelovige je de hel toe wensen. Vraag eens oprecht wat wij er van vinden.